de kerstcadeautjes

De combinatie van veel sneeuw en kerstinkopen zorgde voor wat hoofdbrekers. Want voor de deur werd er niet of nauwelijks gestrooid en de baan naar de 't Shopping Center bleek opeens ook geen fietspad meer te hebben. En het Wolkje had zo'n kou voeten altijd. Kortom; op cadeautjesjacht met de fiets in dat weer.... deden we dus niet.
Gelukkig is er Eloleo nog, op zo'n momenten. Met haar ellenlange lijst links naar tutorials vindt ge altijd wel iets naar eigen kunde en met de materialen die ge in huis hebt. En hoppa, een paar daagjes/avonden doorwerken en ge hebt ne stapel cadeautjes en nog altijd warme voeten.

oké, voor deze eitjeswarmers had ik geen tutorial nodig. Een pinnemuts van vilt (basis 10 cm) vastnaaien, pompom en randje eraan. klaar.

Ik maakte in totaal 6 setjes onderzetters naar een mix van verschillende tutorials die ik in bovenvernoemde lijst vond. ik haalde het simpelste eruit en experimenteerde wat met het quilten op mijn machientje. 1 setje werd bovendien vergezeld door een bijpassende set placemats. En een fles wijn.

Een omkeerbare sacoche voor De Zus, die al lang een deftige handtas wou. De binnenkant is gewoon wit, het is echt een frisse zomertas! Het patroon vond ik op Burdastyle.com en de uitleg die erbij hoorde vond ik pas na lang zoeken hier. Het duurde nogal lang voor ik doorhad dat er op het patroon gewoon een link stond bijgeschreven.

Verder maakten Ferre en ik nog kerstboomkoekjes voor bij de onderzettertjes.

En nu is het volle charge voor de eerste verjaardag van ons Wolkje over anderhalve week. Want die MOET een nieuwe jurk, door mama gemaakt. En een kroon, liefst met meisjesborduurtjes erop. En uitnodigingen en taart en een cadeautje en een verjaardagsmenu..............

Dus, alvast:

Want het ziet ernaar uit dat hier weinig blogtijd gemaakt gaat worden ;-)

nen Batman pijama

Er wordt hier wel gewerkt, maar met een bijna lopende, maar nog steeds niet tegoei slapende dochter zijn er echt te weinig uren in den dag om dan ook nog eens te bloggen. ik snap niet hoe sommige supermoeders dat doen, ik behoor duidelijk tot een andere soort (zie ook de rommel op de niet gestofzuigde mat #waarzijndiekuiskabouterkes)...... Maar bon, ik wou nu eens eindelijk met tricot leren werken, en de zoon heeft pijama's vandoen. Dan is 't niet zo moeilijk. Ik koos de combinatie niet zelf, dat deden de mannen hier in huis. Ik wou er felgeel bij, maar Ferre is o zo blij met zijn batmanstofke (met dank aan Tante Mie voor deze en nog een hele zak andere typisch jaren tachtigofwashetnunegentig stofjes). Ik had nog nooit mouwen of deftige halsopeningbiezen gemaakt, dus vergeeft mij de ruime nek. het voordeel is dat deze pijama heel snel over Ferre's hoofd geraakt, wat met de meeste kleren voor zijn leeftijd niet zo is omwille van zijn dikke.... haren. De broek vind ik super, ik ben nog steeds zelf niet overtuigd van de combinatie maar bon, de mouwen staan erin zonder rare toeren en ik heb mij enorm geamuseerd. er zal dus nog tricot volgen....

mijn lieve Louise

Eergisteren werd ze geboren. Ons nieuwste nichtje. Zo lang verwacht en zo naar uitgekeken. En plots, de dag voor de uitgerekende datum kwam ze er. Louise.
Een beetje onverwacht omdat het in de familie toch echt wel de gewoonte is om dik (letterlijk) over tijd te gaan. Niet Louise, zij vond 14-12-10 een schone getallenreeks en kwam op tijd piepen.
Natuurlijk waren wij allemaal al maanden bezig aan onze zelfgemaakte cadeautjes. Natuurlijk was er bij niemand ook maar iets af. Gelukkig was ik vooruitziend en maakte ik een kleine Black Apple Doll in de juiste kleuren (helaas vergat ik een foto te trekken, terwijl dit toch al de schoonste was die ik maakte) voor het geval dat Spruitje het levenslicht zag voor of op de UD. En even gelukkiglijk had ik nog heel de avond de 14e om mijn eigenlijke cadeau af te werken, een speelboog.
Met dank aan de dames van Zot van Antwerken, want zonder hen was ik waarschijnlijk nooit op het idee gekomen om ergens een speelboog tweedehands te kopen, dat ding te slopen om de bogen opnieuw te bekleden. Dat idee bespaarde mij heel wat kopzorgen en kijk......... 't is gelukt. Gisteren gingen we ons kakelvers nichtje knuffelen en kwamen we niet met lege handen.

slome sloefen

Bon, de goesting om te bloggen was efkes niet aanwezig. Er moest serieus uitgeziekt worden en dat huishouden geraakt(e) maar niet op orde. En nu ons Roos Wolkske na bijna 11 maanden eindelijk langer dan 2u achter elkaar begint te gaan slapen, merkt ge pas ècht hoe moe ge zijt. Dus alle beschikbare uren worden momenteel in de zetel of in't bed doorgebracht en de rest aan't stikmachien. Er wordt heel binnenkort een boeleke verwacht bij mijn broer, daarmee dus.
Maar daarover later meer.
Ondertussen heb ik uw mening nodig. Over mijn nief sloefen. Want we hebben ambras. Mijne vent vindt ze verschrikkelijk, ik vind ze zalig comfortabel en warm. Verzekerst nu met deze temperaturen, een niet geïsoleerd appartement, veel wind laag bij de grond en dus kou voeten,  vind ik die argumenten doorslaggevend. Man echter blaast minachtend door zijn neus. "Amai, voor mij moete der zeker zo geen maken zenne, zo lelijk."
Hmm.
Wat vindt u?
en schroom vooral niet om ze ook lelijk te vinden, ik ga u der niet vies van bezien.

Technische kant: ik ging naar de lijst van eloleo en koos dit patroon voor babybotjes, maakte eerst een (te klein) paar voor Lotje en vergrootte datzelfde patroon tot een 40 voor mezelf.
Ja, ze slobberen, maar dat is dan ook de bedoeling....