een jarig Lotje

We zijn al weer even thuis hoor, maar dat liep toch niet zo vlekkenloos als gehoopt. Lotte heeft meer dan een week nodig gehad om haar draai weer te vinden, Ferre was vreselijk boos en dwars op/tegen mij en het huishouden bleef maar vierkant draaien. Vreselijk.
Ondertussen begint het zich wat te stabiliseren, dus ik hoop snel mijn stikmachien weer boven te kunnen halen en tijd te hebben voor alle projecten die bleven liggen. En enkele nieuwe, want het leven loopt gewoon voort terwijl ik stil blijf staan en dus komen er al terug verjaardagen en verzoeken aan.
Maar ik wou toch nog even stilstaan bij 8 januari, de dag waarop mijn kleine boeleke haar eerste kaarsje mocht uitblazen. Het kaarsje was papa vergeten, de kroon en de jurk lagen onafgewerkt op mama's naaitafel, de cadeautjes waren zelfs nog niet gekocht. Maar de taart was er wel, de liefde en de familie ook, evenals hun cadeautjes, veel aandacht en pannekoeken en een kroon van de verpleegsters. 's Morgens kreeg Lotte nog een nieuw 'slotje' voor de antibiotica, maar na de tranen was het feest. Mama had de afgelopen twee dagen bijna non stop gehuild, weemoed rond de eerste verjaardag en een beetje zelfmedelijden.... Maar dat was voorbij, we vierden feest!

We blazen de ballonnen op!

zelf al even klappen en liedjes zingen

Meneer Pop mag ook mee vieren!

Mama maakte ook een kroon voor mij, uit papier dan maar...

Ik krijg een kroon van verpleegster Karen, en een bord met pannenkoekjes!

En zo blij dat ik ermee ben!

komt het bezoek bijna?

pannenkoekjes eten!

Meneer Pop krijgt ook een stukje

En daar is Grote Broer met de cadeautjes!

mijn meter kwam ook.

en neefje Simon mag de kroon eens passen, al oefenen voor in April!

de taart, ze had wel een klein accidentje tijdens het vervoer, maar toch nog appetijtelijk genoeg.

mijn peter kwam ook langs! ik laat mijn kroon zien.

Tijdens het zingen krijg ik schrik, en moet mama mij even pakken.

en dan mag ik taart eten! Lekker!

Ferre zorgde voor de sfeerfoto's

En toen iedereen weer weg was kon ik heerlijk met mijn nieuwe speelgoed spelen. Danku tantes en nonkels voor mijn muziekstudio!

Ge ziet, ons verjaardagsjurke was er niet van gekomen. Maar Lotje draagt wél het vestje dat ik won bij Oontje. Alsof ze het op voorhand wist, kwam het vestje vrijdag nét op tijd aan met de post. Papa bracht het mee naar de kliniek en zo kon ons Lotje toch een zelfgemaakt kledingsstuk dragen op haar verjaardag. Oontje, echt superbedankt! het betekende zoveel voor mij die dag, dat er toch iets van het stofje, dat ik met zoveel zorg had uitgekozen voor Lotte haar feestjurk, op haar verjaardag te zien was. (Ik koos namelijk datzelfde stofje, maar dan in babyrib en grijs ipv lichtblauw) Ach, deze mama is een emotionele muts als het op haar kindjes aankomt.

. Lotte, mijn kleine roze donderwolk, groeide uit van een hulpeloos klein wurmpje, naar een stevige jongedame, die de nodige watertjes doorzwom in dat eerste levensjaar. We hopen dat haar tweede levensjaar iets minder verdriet en pijn meebrengt en we haar vrolijke lachje en twinkelende oogjes weer meer mogen zien