Met mijn twee zieke kindjes kom ik bijna nergens meer aan toe. De dagen hangen aaneen met kots kuisen, traantjes vegen, neusjes vegen, vieze kleren wassen en TV kijken met in elke arm een kacheltje. De nachten doe ik ongeveer hetzelfde en probeer ik tussendoor een half uurke te slapen. Maar toch rolde er, op een of andere manier, een fleece vestje vanonder mijn machines. Een Cecilia. uit de Ottobre van 2008. En amai, ik heb dus effectief iets gemaakt uit een echt boekske, met een echt patroon. Maar dan in mijn eigen versie. Die niet noodzakelijk beter is, want er zitten wel wat aardigheidjes is. De charme van iets huisgemaakt?
Zo is biais toevoegen aan fleece precies niet zo'n goed idee. En is overlocken in zeven haasten ook al niet zo slim. En wat is dat met die plakspray om de Avalon op zijn plaats te houden voor het borduren? na het wassen is dat een vieze plek gebleven. Daar zijn we niet zo gelukkig mee.
Maar kijk, een vestje, lekker zacht en warm, met een vlinder en een blinke-knoop, daar worden we wel blij van!
Ferre wil een truivest met een rits en een kap èn een superheldencape eraan. In het zwart. En donkerblauw. Met de donder en bliksem. We zullen er eens aan gaan beginnen ja.
Hoe koddig!
BeantwoordenVerwijderenKnap hoor!
BeantwoordenVerwijderenIk vind het ook heel mooi gedaan!
BeantwoordenVerwijderenEen tip.. Avalon niet met plakspray vastzetten, maar met 'n basting (een vierkantje dat hij stikt met een losse steek waarmee dat wordt vastgezet)
BeantwoordenVerwijderenIk had vandaag ook een levend kacheltje. Alle afspraken afgezegd, waaronder een optreden van Kommil Foo dat al maanden vastligt. En wat blijkt? Mijn kacheltje was springlevend tegen de avond ... Positief puntje : ik stikte een 12-tal kleine zakjes die ik voor in de klas nodig had. Niet zo schattig en warm als jouw fleezeke, maar wel praktisch ...
BeantwoordenVerwijderen