Die moest ik hebben, hoewel ik nog bijkans ni wist hoe ik een draad juist op mijn naaimasjien moest zetten. Maar ja, de Madame doeta niet meer zelf, ze verkoopt de patronen. Dus bibberend een patroon laten opsturen en dan laten liggen. Ik ben nogal een uitsteller van nature, dus stof gaan kopen deed ik pas na lang aarzelen. Maar enfin, uiteindelijk was hij af, mijn zelfgemaakte torsodrager. En écht, zelfs als ge nog nooit een stikmachine van dichtbij hebt gezien, zelfs dan is de uitleg zo verhelderend dat ge in no time zonder problemen uwen eigen draagdoek ineen steekt. échtegtentechtig.
En toen bleef dat Roos Wolkje natuurlijk nog een maand of twee in mijn baarmoeder wonen....
Dus......
Nu is ons Roos Wolkske twee maandjes jong en heeft mama al is graag de handen vrij, om verder te werken aan het petekindjesproject bijvoorbeeld. op den buik zit de jufra niet zo graag, ze kijkt liever wat rond. Doeken knopen op de rug durf ik nog niet, met de gebroken polsen, dus schoot er de zsazsa over. en dat was in no time geflikt. kind moet er wel nog wat aan wennen, maar ze heeft nu toch al een klein uurke de oogskes toe, dus 't zal wel allemaal nogal meevallen daar vanachter. Een achteruitkijkspiegelke aan een touwke, da ga ik nog wel ergens eraan hangen.
Ik vind hem echt heel mooi!!
BeantwoordenVerwijderen