het kleedje in actie.

nu ja, actie...........

en we smockten ons een ongeluk.

Het Wolkske is in het bezit van een paar schone kleedjes van uit onzen tijd. Van de week droeg ze een handgesmockt exemplaar. Eigenlijk iets heel simpel.

Ik had eens zo'n elastische draad gekocht om dat smocken ooit eens te proberen en toen ik zag dat het modelleke zo simpel was, wou ik er echt aan beginnen. Maar hoe doede dat dan hé?
Alsof meisjesmama mijn gedachten las, maakte ze een van de meisjes een prachtig blauw smockkleedje én, nog veel belangrijker, deed ze der den uitleg en wat linkjes verniet bij.
Dus ik volgde wat van haar advies, en een beetje van daar ook, en maakte mezelf een proeflapke uit een restje kussensloop.

het kostte efkes tijd om de juiste steeklengte en druk en toestanden te vinden, maar ne keer het goed was, was't goed. Strijkijzer erover. Amai, da's bevredigend seg. Die elastieken draad krimpt dus echt heel schoon, en het smock-effect is dus instant. Zo hebben we het graag!

Ik wou niet direct een superstofke in stukken knippen, maar ik wou wel iets vrolijks. mijn proeflapkes zijn nogal .... euhm.... droevig te noemen. Dus werd het een nieuw stofke, al twijfelde ik wel wat. maar kom, gevonden in de Kwantum voor een paar eurokes de meter, daar kan ik nu niet voor sukkelen.
Maar goed, ik wou een vrolijk kleedje, maar dit is misschien at teveel van 't goede?

Ze staat in elk geval met felle kleurtjes.

Ik ben blij dat ik een proefversie maakte, want 't is wel gelukt, maar 't kan toch wel beter.
zo leerde ik:
- dat ge beter eerst uwen bovenste zoom zoomt voor ge uw smock onder het strijkijzer steekt, want anders krijgt ge die met geen mogelijkheid recht (ikke toch niet)
- dat ge alleen de eerste lijn schoon moet uittekenen, de rest kunt ge met uw presvoet (heet dat eigenlijk zo?). Veel gemakkelijker, vooral als ge, zoals ik, uw lange lat nergens kunt vinden en dus alles met zo'n klein dingske moet uittekenen.
- dat het echt héél belangrijk is om een soepel vallend katoentje te gebruiken. Het mijne is katoen, maar nogal aan de zware kant en dat resulteert in schone smock met daaronder een klok.
- dat ge uw bandjes niet per sé in de zoom moet steken, maar dat ge die ook netjes kunt afwerken en er nadien aan kunt zetten, als uw smock helemaal gekrompen is. Dat geeft minder kans op scheve bandjes.
- dat ge voor het draaien van uw bandjes echt wel best deze truc gebruikt, zeker om 23u30.

(haha, ik zie dat de krijtlijnen toch nog niet verdwenen zijn)
Morgen maak ik er nog eentje, 't is echt tof om te doen.
Foto met model is onderweg; maar het Wolkske slaapt nog altijd.

give away bij Uttemut!

wow, die Uttemut heeft wel iets gepresteerd. en vindt dta dat een give away verdient. daar doen we aan mee. want zo'n gezond-koken boek, da's altijd fijn om in huis te hebben.
allen daarheen dus, overlaadt de dame maar met complimentjes, dat heeft ze verdiend.

Daar is hij dan!

14 dagen geleden werd hij verwacht. Heel de vakantie zegden we optimistisch en steeds vertwijfelder (en verbeten) TOT MORGEN tegen elkaar. Maar meneerke zat goed en bleef liever zo lang mogelijk in het buikhuis wonen. Er werd gedreigd met niet thuis bevallen, bevalling opwekken en vliezen laten breken. Gelukkig begreep hij net op tijd de boodschap, braken gisteren en pleine public de vliezen vanzelf en is mijn petekindje vanmiddag dan toch nog geboren. Ne mens zou denken dat het allemaal een mopke was........
Maar niet dus!

Simon, een brok van 4 kg 3-ennogwat- en 55 cm.
Nog ne jongen, het blijft schoon verdeeld in de familie. Poppie is heel blij met haar broerke, oefende enthousiast haar aaitechniek op ons Wolkske (klets-steekooguit-duw) en riep de hele tijd trots beeeeeeeebie beeeeeeeebie.
De kadokes vielen in de smaak. Zoes opende, samen met ons Berreke, vandaag de pamperzak (ooo da's 't stofke van den Ami) en de Tshirtjes (die zijn echt KEI-snapt ge'm-schattig!). Poppie mocht haar Black Apple Doll  in haar armen sluiten, tesamen met haar eigen Tshirtje.

 Benieuwd wat er morgen uit de zak komt............

kringloop

Het weer was gisteren weer wat minder, dus moest er iets anders gedaan worden dan naar de speeltuin met de schupkes en de emmertjes... liefst low budget, niet te druk maar wel tof, zowel voor mama als voor Berreke.
Dat was niet eens zo moeilijk, met de bus (o ja, mama, met de bus gaan rijden vinden wij heel plezant hé mamake!) naar de kringloopwinkel.
Berreke kreeg zijn eigen portefeuilleke mee met daarin 3 euro zelfbesteedgeld. Ik bond het Wolkske op mijn buik mantra'de erop los 'het lukt wel, blijven ademen' en trok met wilde driejarige de wijde wereld in.
Ik had goed gegokt, 't was niet druk en er was wel wat te bekijken. zowel onderweg op de bus als onderweg te voet als in de winkel.
Berreke schoot als ne pijl uit nen boog de speelgoedgang in en ik ging stofkes zoeken. Dat was zo simpel nog niet. er hing gewoon niks zeg.
Berrekes' 3€ ging volledig op aan autokes en ik verlekkerde mij aan al dat serviesgoed. Sommige mensen gooien nogal wat weg zenne. Ik weet niet of het nen tic is die door blogland raast, of dat gewoon iedereen een zwak heeft voor die retrotassen, ik heb mij in elk geval serieus moeten inhouden om er geen te kopen. Ons kasten staan al overvol, dus kunnen ze beter naar een huishouden war ze meer geapprecieerd worden.
Maar toen ik een schenkkan zag die ons bomma vroeger ook gebruikte om engeltjeswater uit te schenken aan ons, dorstige kinderen, kon ik niet weerstaan. die ging mee naar huis. Engeltjeswater, o de zoete heerlijkheid. En door die kan bleef dat nog eens zalig fris ook. Ons engeltjeswater bleek eigenlijk gewoon kraantjeswater te zijn. Ze kunnen kinderen toch schoon voor de zot houden hé.
Uiteindelijk was dit de buit:

Toch een paar stofkes die ik wel schoon vind, een leuke kip voor ons Wolkske en wat boekjes voor de kindjes. Vooral het kabouterboek is lief en zoet.

een zakske extra

Die zus van mij, die wil maar niet bevallen. 'Niet Willen' zijn nogal grote woorden, gezien ze de 42e week ingaat en die dikke buik nu wel serieus beu is.
Voordeel van over tijd gaan is natuurlijk wel dat alleman klaar is met de cadeautjes en sommige idioten onder ons zelfs nog beginnen aan een extraatje. Deze idioot dus.
Ik dacht dat ik de 10 cadeautjes in een doos zou doen, zodat ze er elke dag eentje uit konden halen. Een rieten mand of iets in die aard. Maar het kwam er maar niet van om iets te gaan halen.
Opeens kreeg ik dan maar zin om -efkes- een zak te maken. Ja efkes, soms vraag ik me af waar ik dat haal, dat het allemaal zomaar op efkes ineen steekt.
Zaterdagavond wou het Wolkske niet slapen maar moest ze Entertainment hebben. Da's niet heel handig als ge patronen moet aftekenen en uitmeten hoe ge stof het meest economisch gebruikt, merkte ik.
Zondag waren zowel Berreke, het Wolkske als ikzelf helemaal uitgeput en slechtgezind. Da's een slechte combinatie met het stikmachien en instructies èn logisch denkvermogen......
Ik heb de zak denk ik 3 keer helemaal gemaakt, want elke keer zat ik wel is achterstevoren of onderstenboven of compleet ernaast.
Maar toen hij af was, vond ik hem zo schoon, dat ik hem bijna ni aan Zoes wilde geven, maar zelf wou houden. Zo fier kunt ge zijn op uweigen hé.
'k Heb er ne foto van getrokken en hem toen maar snel ingepakt, ik maak wel ne nieuwe voor meneigen, met minder schoonheidsfoutjes ;-)

Het patroon vond ik via de prachtige ellenlange lijst van Eloleo. Het is de Pamperzak van make babystuff.com.
De rode stof had mams nog liggen, ze maakte ooit zetelovertrekken voor de auto van Zoes en Schone, en Zoes had toen gezegd dat ze de rest kon houden voor als ze der is iets schoons van kon maken. vwala Zoes, ik hoop dat ge't goe vindt.
De appelstof komt van Noeks, ik kreeg er just dat frontje nog uit en en binnenkant van de bodem. De witte voering is een flanellen doek en een stukske stof uit mijn lappendoos.
Ik liet de zak niet sluiten met een magneetsluiting, omdat de Veritas niet open is op zondag en ik dat echt niet in huis heb. Daarbovenop blijkt dat ook nog eens heel duur te zijn, las ik hier....
Dus deed ik ook maar een pitserke, en naaide dat zo stevig vast als ik maar kon.
En dat was dat.

de gevolgen van het hebben van een te dik kind.

Ons Wolkske is wat dik, vooral aan haar nekske en rond haar middel. Ze had me daar nu een hoop schone jeanskleedjes gekregen. Ik was vooral helemaal verliefd op dat ene kleedje met een 'dropped waist' en zo'n schoon afgebleekt effect. Echt heel schoon. Maar die dikken buik hè, in combinatie met zo'n jeanskleedje, dat was nu is echt geen zicht. Het kleedje schoof naar boven, haar culotte tentoon voor iedereen, en onder haar kin zat dat dan allemaal opgefrommeld.
Dus zocht ik in de doos met kleedjes-van-in-onzen-tijd en vond een pareltje.

Kijk is aan: pliékes om de buik te verbergen, een hoog middenstukske om de buik plaats te geven, een eenvoudig modelleke, de juiste lengte, en allerbelangrijkst, de juiste breedte. Dees kledje blijft op zijn plaats, niks geen geschuif en gefrots rond hare nek. Verder niet onbelangrijk:  zo knotsig schattig voor tussen de paaseikes.





Ik zei dus heel heldhaftig tegen ons mam, Da kan ik ook zenne, ik zal der zo is een paar maken voor haar en dan heeft ons meiske tenminste wa kleedjes waar ze effectief comfortabel inpast. Dus zaterdagavond Berreke zijn bed in gegooid, de husband het huis uitgegooid (die ging een fuif draaien, dus geen compassie), en 't wolkske onder een dekentje in de zetel geplaceerd. Kleedje bestudeerd, wat nagetekend en der maar aan begonnen. Ik heb dus nog nooit kleren gemaakt, ken niks van patronen, maar ik zei het al, 't modelleke is eigenlijk ni zo moeilijk.
Om half 11 's avonds zag ik het ni zo zitten om nog aan het tiretverhaal te beginnen, ookal legt de Madame het zo simpel uit....
Dus gooide ik algauw wat drukknopkes in de strijd. 't Wolkske werd net wakker voor ik die kon vastzetten, dus gauw wat passen....

Ik moet zeggen dat ik het best wel gelukt vind, zo voor geen scholing te hebben gehad en nog nooit iets dergelijks gefabriceerd te hebben.
Gisteren mocht ze paaseikes gaan rapen bij de Supermoa, mèt haar nieuwe kleedje aan. deze keer zaten de drukknopkes der al wel op.

Af, en goedgekeurd!

het petekindjesproject geraakt af.

Ik maakte de zoetste T-shirtjes met strijkvelours. 'k Ben der ineens van in een obsessie geschoten vrees ik, want ik loop al heel de dag hier in huis naar T-shirtjes en toffe prentjes te zoeken. Maar zo tof om te doen jom, en zo'n geweldig resultaat.
't Petekindje en Poppie heten Kei(endannogwat), dus dat vroeg erom.

Ook volgden er 2 bavetjes, met een afwasbare kant, wat eigenlijk tafelzeil van de Zeeman is, en een badstof kant. Verder nog de kimonoslofjes (de tutorial staat in het vorige bericht) en een tuttekoord.
Over de poppen vertel ik een volgende keer.

Liefs