de gevolgen van het hebben van een te dik kind.

Ons Wolkske is wat dik, vooral aan haar nekske en rond haar middel. Ze had me daar nu een hoop schone jeanskleedjes gekregen. Ik was vooral helemaal verliefd op dat ene kleedje met een 'dropped waist' en zo'n schoon afgebleekt effect. Echt heel schoon. Maar die dikken buik hè, in combinatie met zo'n jeanskleedje, dat was nu is echt geen zicht. Het kleedje schoof naar boven, haar culotte tentoon voor iedereen, en onder haar kin zat dat dan allemaal opgefrommeld.
Dus zocht ik in de doos met kleedjes-van-in-onzen-tijd en vond een pareltje.

Kijk is aan: pliékes om de buik te verbergen, een hoog middenstukske om de buik plaats te geven, een eenvoudig modelleke, de juiste lengte, en allerbelangrijkst, de juiste breedte. Dees kledje blijft op zijn plaats, niks geen geschuif en gefrots rond hare nek. Verder niet onbelangrijk:  zo knotsig schattig voor tussen de paaseikes.





Ik zei dus heel heldhaftig tegen ons mam, Da kan ik ook zenne, ik zal der zo is een paar maken voor haar en dan heeft ons meiske tenminste wa kleedjes waar ze effectief comfortabel inpast. Dus zaterdagavond Berreke zijn bed in gegooid, de husband het huis uitgegooid (die ging een fuif draaien, dus geen compassie), en 't wolkske onder een dekentje in de zetel geplaceerd. Kleedje bestudeerd, wat nagetekend en der maar aan begonnen. Ik heb dus nog nooit kleren gemaakt, ken niks van patronen, maar ik zei het al, 't modelleke is eigenlijk ni zo moeilijk.
Om half 11 's avonds zag ik het ni zo zitten om nog aan het tiretverhaal te beginnen, ookal legt de Madame het zo simpel uit....
Dus gooide ik algauw wat drukknopkes in de strijd. 't Wolkske werd net wakker voor ik die kon vastzetten, dus gauw wat passen....

Ik moet zeggen dat ik het best wel gelukt vind, zo voor geen scholing te hebben gehad en nog nooit iets dergelijks gefabriceerd te hebben.
Gisteren mocht ze paaseikes gaan rapen bij de Supermoa, mèt haar nieuwe kleedje aan. deze keer zaten de drukknopkes der al wel op.

Af, en goedgekeurd!