Voordeel van over tijd gaan is natuurlijk wel dat alleman klaar is met de cadeautjes en sommige idioten onder ons zelfs nog beginnen aan een extraatje. Deze idioot dus.
Ik dacht dat ik de 10 cadeautjes in een doos zou doen, zodat ze er elke dag eentje uit konden halen. Een rieten mand of iets in die aard. Maar het kwam er maar niet van om iets te gaan halen.
Opeens kreeg ik dan maar zin om -efkes- een zak te maken. Ja efkes, soms vraag ik me af waar ik dat haal, dat het allemaal zomaar op efkes ineen steekt.
Zaterdagavond wou het Wolkske niet slapen maar moest ze Entertainment hebben. Da's niet heel handig als ge patronen moet aftekenen en uitmeten hoe ge stof het meest economisch gebruikt, merkte ik.
Zondag waren zowel Berreke, het Wolkske als ikzelf helemaal uitgeput en slechtgezind. Da's een slechte combinatie met het stikmachien en instructies èn logisch denkvermogen......
Ik heb de zak denk ik 3 keer helemaal gemaakt, want elke keer zat ik wel is achterstevoren of onderstenboven of compleet ernaast.
Maar toen hij af was, vond ik hem zo schoon, dat ik hem bijna ni aan Zoes wilde geven, maar zelf wou houden. Zo fier kunt ge zijn op uweigen hé.
'k Heb er ne foto van getrokken en hem toen maar snel ingepakt, ik maak wel ne nieuwe voor meneigen, met minder schoonheidsfoutjes ;-)
Het patroon vond ik via de prachtige ellenlange lijst van Eloleo. Het is de Pamperzak van make babystuff.com.
De rode stof had mams nog liggen, ze maakte ooit zetelovertrekken voor de auto van Zoes en Schone, en Zoes had toen gezegd dat ze de rest kon houden voor als ze der is iets schoons van kon maken. vwala Zoes, ik hoop dat ge't goe vindt.
De appelstof komt van Noeks, ik kreeg er just dat frontje nog uit en en binnenkant van de bodem. De witte voering is een flanellen doek en een stukske stof uit mijn lappendoos.
Ik liet de zak niet sluiten met een magneetsluiting, omdat de Veritas niet open is op zondag en ik dat echt niet in huis heb. Daarbovenop blijkt dat ook nog eens heel duur te zijn, las ik hier....
Dus deed ik ook maar een pitserke, en naaide dat zo stevig vast als ik maar kon.
En dat was dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten