in den beginnen was er niets

het begon allemaal toen ik nog een klein meiske was en kleren nog werden gemaakt om mee te gaan. Dat houdt dan ook in dat kleren versteld werden, sokken gestopt en zomen gezoomd. Menig woensdagmiddag kwamen wij thuis van school terwijl de grote tafel in de living vol lag met stapels kleren die versteld moesten worden. Ons mams en (groot)tante Lucie zaten samen gezellig aan tafel, het stikmachien erbij. Toen al was ik gefascineerd door het hele gebeuren.
Later kwamen we erachter dat die prachtige poppekleertjes die de Sint bracht, en dat o zo zoete reiswiegje voor onze minipoppetjes, ook vanonder dat stikmachien uitrolden.
Nog later ging ik zelf aan de slag, met naald en draad. Ik maakte kussens. Tot ik enkele jaren terug kussens wou maken voor mijn schoonbroer zijne kerstmis.
Dus deed ik het bibberend op ons mams haar naaimachien. Rechtdoor stikken, dat was dat.
NOg wat jaren later waren de Zoes en schoonbroer getrouwd en zwanger. of eerst was er eigenlijk mijn bevalling. De Zoes maakte een prachtig handgebreid jasje voor hem. vanaf toen begonnen de handgemaakte cadeautjes voor mekaar. Dus toen de Zoes zwanger was en ik iets voor poppie-in-wording wou maken, wilde ik een stikmachien. De Aldi had er staan, en toevallig tegelijk met de schoonzus, kocht ik mijn stikmachien.
Ik maakte er dit mee:

De achterkant was een soort nachtkleed of een slaapzak zonder einde. In elk geval had dat een zakje en daarin stopte ik een klein rammelbeestje.  (mijn Berreke was toch zo'n schattig dreumesje, man man man)
Na dit naaisel kreeg ik precies wat schrik van mijn machien, want het stond er maar wat ongebruikt te zijn. ik droomde wel van eigen maaksels, maar ik voegde de daad niet bij het woord. De handleiding geraakte kwijt en ik deed iets fout zodat de onderdraad nooit vlot meekwam. kortom, de goesting was efkes zoek.

Ondertussen maakte die schoonzus van mij heel schone sjakochen, en rokskes. En die werd maar beter en beter. En ikke niet ;-)
Toen was ik zwanger van mijn Wolkske, dat toen nog een ezeltje was. Ik wou het ezeltje gaan dragen en botste op linkjes klikkend op het blog van Mme Zsazsa. Ik werd prompt verliefd op de zsazsa DIY en bestelde hem dus. mijn stikmachien werd bovengehaald en ik vond de handleiding terug. De onderdraad er juist op-of beter inzettend ging het goed, ik stikte achtereenvolgens de zsazsaDIY en een Mei Tai.

tsja, en dan kwam er het petekindjesproject. Een label en nieuwe blognaam werden noodzakelijk. Mijn vertrouwde alter ego Vliegje verdween, ik nam afscheid van mijn vertrouwde blogje op web-log en begon dit nieuw creatief blog. Na veel nadenken, weggegooide namen en probeersels werd het Pippelotje. Mijn Ezeltje was ondertussen Lotte gedoopt, en haar noem ik liefkozend steevast pippelotje, vandaar.
Stilaan groei ik in het naaien, en elk nieuw stuk is weer wat beter afgewerkt dan het vorige, weer wat geleerd.


zieoz, dat is mijn begin.
Ik wil wel eens weten hoe het allemaal begon bij.....
Charon
mEET
Bouwiena
en
mama Saartje

Hoe werkt dit stokje?

1. Schrijf een blogje over de start en loopbaan van jouw passie.
Je kunt het hebben over:
je eerste creatie - jouw (stik)machine(s) - enkele mijlpalen - jouw 'meesters' - je topstuk - je werkplekje - weetjes - tips - ...

2. Knip en plak dit stukje tekst met de afbeelding in jouw blogje.

3. Geef het stokje door aan drie of meer gepassioneerde mensen (laat een berichtje achter op hun blog).

4. Laat je bij het eerste berichtje over hoe het begon (http://naaiclub.blogspot.com/2010/07/hoe-het-begon.html) een wederwoordje achter met een link naar jouw verhaal?